Hij wil alles perfect doen op het werk en thuis. Maar de laatste tijd loopt het niet meer lekker en is hij gestrest om niets.

Laatst was hij zo boos geworden op de puppy dat hij hem een trap had gegeven. Het geblaf en gespring van die jonge hond toen hij thuiskwam was net de druppel geweest. Zijn zoontje was helemaal overstuur geraakt en zijn vrouw had gezegd dat wat haar betreft de maat vol was. Hij vertelt dat bij hem thuis zijn moeder altijd aan het schoonmaken was en dat het huis zo in VT wonen kon. Spelen deed hij dan ook het liefst bij vriendjes. Ook zijn vader, een accountant, was een Pietje Precies en alles, zoals het vlees, werd thuis afgemeten.

“Oh, dat klinkt als een strak regime dat je met de paplepel ingegoten hebt gekregen”, zeg ik meelevend. Hij knikt. “En ik ben juist best soepel met de kinderen hoor. Ik zeur echt niet als ze een keer met vieze laarzen door de keuken lopen of zo. En ze mogen best een keer hun groente laten staan” zegt hij, me verdrietig aankijkend. “Uit wat voor gezin komt je vrouw?” vraag ik belangstellend. Hij trekt een grimas en zegt: “Uit een huishouden van Jan van Steen. Maar zij noemt het ‘gezellig’.” We grijnzen naar elkaar.

“Hmm, lastig voor je. En dat perfectionisme zoals jij het noemt zit je dus in de weg, op het werk en privé?” check ik. Hij zucht bevestigend en zegt: “Maar ik wil echt niet minder gaan presteren hoor, helemaal niet op het werk. Van mijn prestatie-bonus doen we leuke dingen. Dáár hoor je ze thuis niet over,” eindigt hij smalend.

“Je wilt de lat dus hoog blijven leggen voor jezelf. En dat is prima natuurlijk. Maar ook wat relaxter met dingen omgaan. Als we het woord ‘perfect’ nou eens vervangen door ‘excelleren’, zou je dat meer ruimte geven?” vraag ik. Hij kijkt me verrast aan, en laat dan het woord rollen op zijn tong: “‘ex-cel-le-ren’. Huh, dat klinkt prima. Minder streng dan perfect op de een of andere manier?” eindigt hij vragend. “Ja” zeg ik, “het is wat lichter. Het hoeft niet meer perfect te zijn, maar wel boven het maaiveld uit steken. Kun je daar wat mee?” “Ik denk het wel. Maar heb je een voorbeeld voor me?” vraagt hij.

Ik geef als thuiswerk mee dat hij zijn rapportage die hij morgen moet inleveren nog 1 keer goed tegenleest en dan niet meer. De tijd die daardoor overblijft wordt besteed aan een gezellige ‘na het eten’ wandeling met de puppy en het gezin. “Goh, wat heb ik daar al zin in” zegt hij bij het afscheid nemen.

Deze blog is ook op 9 januari 2023 gepubliceerd in de Baarnsche Courant.