Droomkerst

Elk jaar komen de kinderen met aanhang bij hen kerst vieren op Eerste Kerstdag. Hartstikke leuk natuurlijk, maar óók heel druk. Ze loopt nu tegen de 70 en ze merkt dat het allemaal in de aanloop wat minder ‘gezellig’ en meer ‘stressig’ wordt. Helemaal omdat er nu twee baby’s en drie kleuters rondlopen.

Ze zucht even en vertelt dat Iedereen om half elf op de koffie komt en weer vertrekt om tien uur ’s avonds. Ze vraagt of ik enig idee heb hoeveel werk en inkopen dat betekent? Na Sinterklaas die ook bij haar deurtje voorbijkwam is ze er eerlijk gezegd al een beetje klaar mee. Ze kijkt me lichtelijk wanhopig aan. Ik lach haar warm toe en zeg “Oh, ik kan me dat echt voorstellen. Heel dubbel ook, zo gezellig aan de ene maar ook zoveel gedoe aan de andere kant. Geen wonder dat je ertegen opziet, hoeveel je ook van ze houdt. Zou ik ook hebben hoor.” Ze zucht opgelucht

“Dus ik ben niet gemeen of naar ofzo als ik dat denk?” vraagt ze dan, me schuin aankijkend. Uit haar lichaamstaal blijkt dat ze het bijna niet durft te vragen, maar het prangt te zeer. Ik schud mijn hoofd meteen resoluut en antwoord “Nee joh, je bent doodnormaal, iedereen die bezoek krijgt heeft kerststress.”

Ik vraag haar dan hoe een ideale Kerst ervoor haar uit zou zien: als niets moet, maar alles zou mogen, wat zou ze dan willen? Ze kijkt me beduusd aan, denkt even diep na en zegt “Ik zou eigenlijk heel graag met ons hele gezin naar de Nachtmis willen en dan bij ons daarna nog even gezellig een hapje en drankje doen. En dan bijvoorbeeld op Eerste Kerstdag een leuke lunch doen, niet te ingewikkeld.” Ze kijkt dromerig voor zich uit.

Ik vraag dan: “Wat zou je als eerste stap kunnen doen om deze droom-Kerst uit te laten komen?” Ze kijkt me verrast aan en zegt dan “Uh, misschien eerst overleggen met mijn man wat hij wil. En het polsen bij de kinderen?” Ze is even stil en zegt dan “Maar hoe breng ik dat dan. Ik ben bang dat het fout valt misschien?”

Ik stel daarom voor om eens te sparren over hoe ze het kan inkleden bij man en kinderen. We bespreken verschillende opties die ze kan proberen. Ze gaat nadenken of ze het 1) ook echt gaat durven vragen en 2) wanneer ze dat wil gaan aankaarten.

Ik krijg vier dagen later een appje. Ze gaan het helemaal anders doen dit jaar: iedereen komt de 24ste om 16 uur en dan gaan ze borrelen, gezellig eten en naar de gezinsmis om 20 uur. Alle kinderen hadden stiekem namelijk als ideaal om Eerste Kerstdag gewoon zelf thuis met het eigen gezin te vieren. “En we zijn dan altijd welkom bij hen. Kunnen we gewoon zelf aangeven. Wat een zalig idee vind ik dat.”

Ik app “Fijn, wat een mooie droomkerst voor jou en je gezin dit jaar! Hele prettige feestdagen!” terug.

Hoe ziet jouw ideale Kerst eruit en wat is de eerste stap die je daarvoor zelf kunt zetten?

Deze column is in iets kortere vorm ook gepubliceerd in de Baarnsche Courant van 18 december 2023.