Headline

Hij woont nu 9 maanden weer samen en dat valt hem vies tegen. Eigenlijk wil hij de stekker eruit trekken, en jammer dan van het nieuwe huis dat ze net samen hebben gekocht. Hij trekt dit niet meer, en hij kan alleen nog maar negatief denken.

Op alle fronten krijgt hij nu de hele tijd kritiek: zijn puberkinderen uit zijn eerste huwelijk vinden hem niet meer gezellig en ‘zien hem te weinig’ nu hij in een andere plaats woont. Het kost veel tijd en moeite om elkaar te zien en de weekenden zijn ook vol met sporten en rijdt hij eigenlijk alleen heen en weer naar het sportveld etc. Wat doet hij daar dan?

En in zijn nieuwe relatie mag hij zich niet met de opvoeding bemoeien maar woont hij wel samen met haar kinderen die heel anders opgevoed zijn. En ook zij is ineens heel anders nu ze samenwonen. Hij voelt zich echt in een hoek gedrukt met van alles dat er ‘moet’. Zo hoeft het voor hem niet meer.

We gaan dus aan de gang om te kijken hoe we meer rust en ‘fun’ voor hem terug kunnen krijgen in het dagelijkse leven. Ik geef hem praktische tips en tools hiervoor mee en dat werkt, zegt hij aangenaam verrast, al in de volgende sessie. Hij voelt zich veel relaxter en kan daardoor ook beter alles handelen. Zelfs meningsverschillen met de bonuskinderen kan hij nu (rustig!) naast zich neerleggen: “we zijn het eens dat we hierin dan verschillen en ik kan het daarbij laten.” Ik zeg oprecht dat ik dat heel knap van hem vind - en dat in zo’n korte tijd - en hij kijkt me verguld aan.

Hij zegt “Ja, soms gaat het wel stroef hoor. Zo ging ik uit eten met mijn kinderen op zondagavond en toen ik dat zei, zei mijn vriendin: ‘Oh, leuk, ik wil wel mee.’ En toen zei ik gelijk: nee, jij bent niet uitgenodigd.” Hij kijkt me aan en verwacht (weer) een complimentje. Ik knik echter neutraal en vraag: “Oh, hoe reageerde zij toen?” “Ja, zij vond dat niet leuk natuurlijk en was geïrriteerd” antwoordt hij. Ik zeg “Mag ik je eens wat spiegelen in een rollenspel om je te laten ervaren hoe je op meerdere manieren ‘nee’ kan zeggen?” Dat is prima.

Hij speelt zijn vriendin die vraagt of ze mee mag en ik speel hem. De eerste keer reageer ik exact hoe hij reageerde, en ik zie hem het als een best scherpe afwijzing ervaren. Dan zeg ik “En nu ga ik weer ‘nee’ zeggen, maar met een andere twist: ’Schat, wat leuk dat je mee wil maar we hebben dit nu al zo afgesproken. Een volgende keer, okay? Leuk!’” Hij kijkt me wat verbijsterd aan en zegt: “Dat voelt veel fijner.”

We oefenen met meer voorbeelden om ‘nee’ te zeggen die bij hem passen én een ‘bon ton’ zetten zodat de ander zich niet gekwetst of afgewezen hoeft te voelen.

Deze column is ook gepubliceerd in de Baarnsche Courant van 11 December 2023.