Eerste liefde

Hij is 7 jaar oud en, net zoals ik, op het verjaardagsfeestje van zijn moeder. Zijn moeder maakt zich wat zorgen: hij is de laatste paar dagen zo stil. Zou ik eens subtiel kunnen polsen of er wat scheelt?

We zitten daarom ‘toevallig’ samen op de bank, met ieder een stuk taart. “Ik ben dol op slagroom, jij ook?” vraag ik. Hij knikt en neemt een enorme hap van de taart terwijl hij me ondeugend aankijkt. Ik neem net zo’n grote hap. Hij kijkt me stralend aan. “Waar ben je nog meer dol op?” vraag ik dan. Hij vertelt me over zijn grote passie: voetbal. Hij traint twee keer in de week en ook na schooltijd voetbalt hij graag.

Hij komt steeds dichterbij me zitten op de bank. Dan is hij even stil en vraagt mij dan: “waar ben jij dol op?” Ik zeg “ik help graag mensen om wat makkelijker te werken en leven. Of naar school te gaan. Daar word ik net zo blij van als dat jij van voetballen wordt.” Hij knikt dat hij het begrijpt en denkt diep na. De vriendin, die in de keuken bij een groepje staat, ziet hem nadenken en kijkt me vragend aan. Ik geef haar een geruststellend knipoogje terug.

Hij fluistert dan, me heel serieus aankijkend terwijl hij nog dichterbij kruipt: “Ik heb een groot probleem.” “Oh” fluister ik terug, “wil je me vertellen wat dat is? Dan kunnen we samen erover nadenken? Zou je dat fijn vinden?” Hij kijkt naar zijn schoenen, die halverwege de bank en de grond bungelen. Hij fluistert dan: “ik vind een meisje uit mijn klas heel lief. En ik wil graag met haar voetballen. Maar dat durf ik niet te vragen. En ik ben bang dat mijn vrienden ons dan gaan uitlachen.” We kijken elkaar even aan. Dan kijken we samen weer voor ons uit, mijn benen bungelen nu net zoals de zijne.

Ik fluister dan “Kan ze voetballen?”. Hij knikt hard ja. “Daarom vind ik haar zo leuk! Bij gym maakte ze twee goals. En ze huilt niet als ze valt. Stoer he?!” zegt hij vol vuur. Nu knik ik hard ja. “Hmm, moeilijk he”, fluister ik dan. Hij knikt weer heftig. We kijken elkaar samenzweerderig aan.

“Hoe maakt de juf partijen bij gym”, vraag ik. Hij legt uit dat het meestal in groepjes is, de jongens tegen de jongens, en de meisjes tegen de meisjes. “Kun je eens aan de juf vragen of jullie ook met jongens en meisjes samen in een team mogen? Want je zit toch niet alleen in een jongensklas? opper ik dan. Hij kijkt me aan. “Gek he, want meisjes kunnen toch ook goed voetballen?” zegt hij dan. “Hmm” knik ik. Zijn neefje komt vragen of hij mee verstoppertje gaat doen. Hij springt op.

Voor ik wegga van het feestje, krijg ik een knuffel en fluistert hij in mijn oor: “Ik ga het vragen hoor”. “Ik duim voor je”, fluister ik terug.

Een week later appt zijn moeder me dat zoonlief weer de oude is en voluit vertelde over de gymles op school waar hij nu met meisjes in een team zat. Eentje had 3 keer gescoord en die was zelfs een boterham komen eten. Ik word blij als ik het appje lees.

Happy Valentine’s Day!

Deze blog is ook in iets kortere versie op 13 februari 2023 gepubliceerd in de Baarnsche Courant.