Het Experiment

Ze had gebeld en het had haast – of ze even aan mocht komen waaien, met mondkapje en ze zou echt afstand bewaren.

Binnen een uur zit zit ze tegenover me en kijkt me ongelukkig aan, ondertussen een paar keer diep zuchtend en met de voeten over de vloer schuivend. Ze nipt af en toe van de mok koffie die ze in haar handen houdt. Ik wacht rustig af.

Ze haalt diep adem en dan gooit ze eruit dat het al een poosje niet meer goed ging tussen haar partner en haar en nu dacht ze de hele tijd aan scheiden. De hele dag zong het door haar hoofd, ze werd er gek van. Ze kijkt me gepijnigd aan en vraagt: “Wat moet ik nou, we hebben twee schatjes van kinderen, maar hij irriteert me mateloos.”

Ik vraag voorzichtig wat hij doet wat haar zo irriteert. Dat is niet tegen dovemans oren gezegd, ze gaat helemaal los. Na een tirade van 10 minuten, gooi ik mijn handen gewonnen in de lucht. “Okay, ik weet nu heel goed wat je irriteert en wat hij allemaal fout doet. Hij is, zo heb je gemerkt, alleen maar met zijn werk en zijn eigen hobby’s bezig. Dus hij is al een hele poos geen leuke partner meer voor jou en de relatie gaat rap bergafwaarts. Helemaal nu het thuiswerken voor alle twee zo moeizaam gaat en alles in huis en van de kinderen op jou neerkomt. Zo hoeft het voor jou dus niet meer. Vat ik het zo goed samen?”

Enthousiast en volledig begrepen knik ze volmondig “ja” en pakt een lekker chocolaatje om het te vieren. Dit gaat goed, zie je haar denken. Ik ben even stil en vraag dan: “Hoe leuk ben jij zélf als partner geweest de afgelopen tijd”? Ze verslikt zich in haar koffie, die vraag had ze totaal niet zien aankomen.

Ze kijkt me met grote ogen en een mond vol tanden aan. Dan zegt ze, licht stotterend, “Tsja, ik was ook kortaf, … interesseerde me niet voor zijn dingen of werk…” Ze is stil en kijkt in gedachten even terug op de afgelopen weken. De gedachten doen haar pijn, ik zie haar gezicht vertrekken. “Maar” vervolgt ze dan op verdedigende toon, “ik was ook zo druk met alles, en dan moet ik ook nog aardig tegen hem doen zeker, terwijl hij dat dit niet voor mij is.” Dat laatste komt er zeer opstandig uit.

Ik kijk haar met opgetrokken, vragende wenkbrauwen aan. Ze kijkt terug, denkt diep na en zegt dan aarzelend “Maar dat is geen excuus he? We versterken elkaar alleen maar zo.” Ik knik en zeg, “Zo komt er geen verandering in de situatie. Jullie raken alleen maar meer strengelend in die negatieve spiraal als het zo doorgaat.

Ik vraag “Wil je een experiment doen met me?” Ze kijkt me argwanend aan en vraagt dan aarzelend “Wat voor experiment dan?” Ik zeg “Deze week ga je weer die leuke partner van vroeger zijn – en dat is eigenlijk niets meer of minder dan de partner die je eigenlijk graag wilt zijn en van nature bent! Wees weer attent naar hem toe, vraag belangstellend hoe zijn dag was en luister dan ook echt. Kook zijn lievelingseten en breng hem koffie, thee of wat lekkers als hij twee uur boven zit te werken op zijn kamer. Geef hem een compliment dat hij je zoontje zo goed heeft geholpen met rekenen of lezen of dat het zo fijn is dat hij boodschappen heeft gehaald. En zeg hem dat hij er zo goed uitziet vandaag, of dat die trui zo mooi kleurt bij zijn ogen.” Ze is stil.

Ik vraag zachtjes “Hoe zou jij het vinden als hij dat tegen jou zeggen?” Ze snottert nu en zegt dan, lachend door wat tranen heen, “Ik zou weer helemaal verliefd op hem worden, denk ik. Want hij is me zo lief.”

Ze kijkt me aan als Bambi die Stampertje kwijt is geraakt in het bos.

“Wedden dat je in no-time een verandering in zijn houding zult zien en hij ook weer net zo lief naar jou gaat doen?” Ze neemt de weddenschap graag aan.

Ik krijg drie weken later een appje met een foto van twee stralende mensen aan het strand. Ze zijn een weekendje met zijn 2-en weg. Had hij last-minute spontaan geregeld omdat ze 8 jaar samenwonen. De kinderen waren bij haar schoonzus en zij zaten nu in een leuk huisje aan zee; lekker uitwaaien, goede gesprekken en gewoon genieten van elkaar. Dat hadden ze beiden enorm gemist.

Ze had de weddenschap dik verloren, maar daar waren we alle twee alleen maar blij om.

Deze column is op vrijdag 26 februari 2021 geplaatst in De Baarnsche Courant, Sectie Welzijn.