
Coaching
Psycholoog
Training
Personal Coaching
Bedrijfscoach
Maximaal re-integreren

“Om mensen laagdrempelig te bereiken met handige tips en tools uit mijn coaching- en psychologiepraktijk, schrijf ik een twee-wekelijkse column in de Baarnsche Courant. Daarin schrijf ik over (dagelijkse) dingen die je behoorlijk dwars kunnen zitten en die voor veel mensen heel herkenbaar zijn. Heb je vragen naar aanleiding van deze blog? Dan hoor ik dat graag!”
Headline
Ze is eind twintig en is bij me omdat ze uitgevallen is op het werk. Het werk was heel erg druk geweest, met onderbezetting en dat had zijn tol van haar geëist. Haar ADHD had niet meegeholpen en ze was keihard tegen de muur gelopen.
Na drie maanden thuis gaat ze over twee weken weer re-integreren op het werk, in overleg met de bedrijfsarts. Maar ondanks dat het wel weer beter gaat, en ze ook echt wel weer wil beginnen, merkt ze dat ze nu weer meer stressklachten krijgt. Ze loopt weer meer te malen en piekeren, ze krijgt weer paniekgedachten en de angst slaat haar soms letterlijk op het hart. Ook het slapen gaat moeizamer en ze merkt dat ze weer een korter lontje heeft naar haar vriend toe.
Ik zeg “Wat rot voor je en goed dat je nu gelijk aan de bel trekt! Wat zorgt vooral voor de stress bij je?” Ze vertelt dat de bedrijfsarts heeft gezegd, en vorige week ook gemaild heeft aan haar en haar baas, dat ze begin volgende maand elke dag 2 uur gaat werken. Dus weer vijf dagen elke dag 2 uur. Ze mag wel kiezen wanneer ze dat doet op de dag. Ze is stil.
Ik pols “En wat doet dat met je, deze afspraak?” Ze kijkt me verdrietig aan en zegt: “Ik weet echt niet of ik dat trek, elke dag. En als het niet gaat, of als ik weer ziek word, wat dan? Dan zie ik mezelf al in gedachten nooit meer helemaal terugkomen op het werk, en altijd terugglijden in dat dal. Die gedachten zorgen voor zoveel stress op het moment.” Een diepe, verdrietige zucht volgt.
Ik zeg meelevend “Dat kan ik me echt voorstellen dat je dit zo denkt en voelt. Elke dag twee uur is ook best gelijk een grote stap om weer te beginnen. Veel mensen beginnen daarom liever ook met bijvoorbeeld om de dag 2 uur te werken. Dan kunnen ze weer tussentijds bijkomen en kun je het iets langzamer opbouwen.”
Ik check of ze reistijd heeft, dat kan immers er ook inhakken, maar ze mag thuiswerken voorlopig. Dat is ook fijn vanwege haar ADHD. Ze heeft ook al afgesproken welke klussen ze gaat doen in die tijd. En dat zijn dingen die ze ook echt leuk vindt. Ik zeg dat ze dat prima geregeld heeft. Ze lacht me blij toe.
“Is er iets dat je stress echt zou verminderen om weer aan het werk te gaan” vraag ik dan. Ze denkt even na en zegt dan: “Ja, als er in de brief zou staan dat ik maximaal twee uur per dag ga werken, dat zou zoveel schelen. De druk is dan weg.”
We spreken af dat ze dit vanmiddag gelijk gaat bespreken met de bedrijfsarts en haar manager. Opgelucht neemt ze afscheid.
Soms kan één klein woordje een wereld van verschil uitmaken.
Deze column is ook gepubliceerd in de Baarnsche Courant van 21 januari 2025.

Judith Niekel-Sjoerds
Neem contact op
Blog Archief:

De "ja, maar... " zegger

Career Story Interview (CSI)

Life Audit

SOS signaal

Tussentijd

Je kopje leegmaken voor 2021
