Skip to main content

Weinig geld omdenken

Geschreven op | Blog

“Om mensen laagdrempelig te bereiken met handige tips en tools uit mijn coaching- en psychologiepraktijk, schrijf ik een twee-wekelijkse column in de Baarnsche Courant. Daarin schrijf ik over (dagelijkse) dingen die je behoorlijk dwars kunnen zitten en die voor veel mensen heel herkenbaar zijn. Heb je vragen naar aanleiding van deze blog? Dan hoor ik dat graag!”

Levenslooppsychologe en Coach Judith Niekel-Sjoerds

Weinig geld omdenken

Vandaag sprak ik tijdens een verjaardag met iemand die me vroeg of ik haar kon helpen iets ‘om te denken’.

Ze vertelt dat ze mijn columns in de krant altijd leest. Deze krant krijgt ze echter via haar ouders omdat een eigen krant te duur voor haar is. Ook haar meubels waren trouwens bijna allemaal tweedehands, vervolgt ze op een bijna verontschuldigende toon. Om het maar niet te hebben over de kleding van de, ineens óók nog eens heel snelgroeiende, twee kinderen.

Haar winterjas ging daarom trouwens nu toch maar het zesde seizoen in. En ook al was de jas niet meer helemaal waterdicht, hij was verder nog prima. “En mijn man vindt de jas mij ook zo leuk staan,” voegt ze verlegen, met een blije lach, toe. “Sommige vriendinnen kopen elk jaar wel een nieuwe jas. Maar ja, die hebben dikke banen en hebben doorgestudeerd en veel meer maandelijks te besteden dan wij. Mijn man en ik werken ook alle twee, maar hij is postbode en ik werk parttime in een winkel. Dan verdien je nou eenmaal niet zo heel veel. En het dagelijkse leven is wel duur. Helemaal de laatste tijd. Heb jij dat ook zo gemerkt bij het boodschappen doen?”, polst ze voorzichtig. Ik beaam dat van harte.

We zijn even stil. Dan vertelt ze dat beiden erg gelukkig zijn in hun baan en dat tot nu toe ze het nooit vervelend had gevonden dat ze goed op moesten letten met geld uitgeven. “Het was ook wel een beetje een sport”, zegt ze met een flauwe glimlach, “om elke maand toch iets over te houden en wat leuks met de kinderen te doen.” Daar keken ze allemaal elke maand naar uit. Maar nu had laatst een vriendin gevraagd of ze ‘die tweedehands zooi zo onderhand niet helemaal zat was’. En nu merkte ze dat ze ineens door die opmerking met hele andere ogen keek naar haar spullen en haar gezin. Ze schaamde zich ineens voor haar huis, de kleding die ze dragen, eigenlijk alles.

Ze merkt dat ze er echt chagrijnig van wordt én verdrietig. Want hun inkomen gaat echt niet stijgen en alles wordt alleen maar duurder. Kon ik haar helpen om het geldgebrek en de tweedehandsjes om te denken? Ze bijt op haar lip.

Ik kijk haar ernstig aan en zeg nonchalant, met mijn duim omhoog: “Je bent in mijn ogen gewoon superduurzaam bezig. Zouden meer moeten doen!” Ze kijkt verrast en moet dan schaterlachen. “Ik ben eigenlijk keigoed bezig. Ik recycle me suf,” bevestigt ze hardop peinzend voor zichzelf, met weer een olijke blik.

Ineens is het probleem geen probleem meer.

 

 

Judith Niekel-Sjoerds

Levenslooppsychologe en Coach

Blog Archief:

Gokverslaving

25 maart 2025
Hij is midden 30, heeft een nieuwe baan waar hij helemaal happy in is en een fijn gezin met twee kindjes van acht en twee. De verhuizing naar een koo…

In 16 tellen Zen

22 april 2024
Hij werkt op de IT-afdeling bij een snelgroeiende startup en dat bevalt heel erg goed. Sinds twee maanden heeft hij een nevenfunctie erbij. Leuk en u…

Kopje thee om beter te slapen?

30 september 2022
Het is zo eenvoudig als het lukt: zalig slapen. Lekker in bed gaan liggen, je hoofd op het kussen leggen en binnen een paar minuten in dromenland zi…

De blinde vlek

29 september 2022
Ik krijg een appje van een coachee die anders met stress om wil leren gaan. Hij is duidelijk geïrriteerd. De laatste paar dagen waren er verschillen…

Relaxt de zomer in....

26 juni 2023
Ze is lerares “make up” op een ROC – en een goeie ook! Maar ze zat er helemaal doorheen toen ze bij me aanklopte. Ze kon even niet meer tegen de onte…

Tell me Why?

23 oktober 2024
Ze is midden 40, heeft een leuk (bonus)gezin met tieners met haar tweede man en werkt 32 uur in de week. Ze kijkt me wat gefrustreerd aan en zucht, t…