De Middenweg

Voor de operatie heb ik haar voor het eerst gezien. Ze moest drie dagen daarna een zware operatie ondergaan om een groot gezwel te laten verwijderen in haar buik. Daar zag ze (terecht) erg tegenop. Het even je hart en je angsten kunnen uiten tegen een onafhankelijke derde kan soms net wat meer ruimte en lucht geven. Ook bij haar.

Ze wilde nu, 2 maanden later, weer even sparren. De tumor was helemaal verwijderd en ook het herstel verliep goed. Maar het thuis zijn kwam haar echt haar strot uit. Het hele dorp kon ze uittekenen en alle rondjes met de hond had ze ook al 1000 keer gelopen. En de klusjes die ze wilde doen thuis mochten nog niet, te veel tillen en sjouwen.

Vorige week was ze 2 x 2 uur gaan werken en deze week elke dag 3 uur. Maar het viel haar tegen, en heel eerlijk gezegd had de Arbo-arts ook al gezegd dat het haar ‘heel ambitieus’ leek. En nu, na vier dagen 3 uur werken, merkte ze dat het te zwaar was nog. 

Ik vraag naar haar werk- en reistijden. Ze vertelt dat ze elke dag naar kantoor gaat, drie uur werkt en twee uur reistijd heeft. Ik kijk haar aan. “Dat is ook best veel al dan, he?” zegt ze, beduusd. Ik knik. Wat nu, want thuis zitten viel haar ook zwaar?

Ik zeg dat ik dat goed kan begrijpen en of we eens zullen onderzoeken of er misschien toch een ‘middenweg’ voor haar is die ze nu even niet ziet? Aarzelend schudt ze ‘ja’, want thuis is echt boring.

We sparren over opbouwschema’s en dat dat echt een reden heeft waarom het soms wat langzamer gaat. Een marathon (werk) kun je alleen fijn uitlopen op goede schoenen, en als het nu al knelt…. Ik pols eens verder: “Wat heb je altijd al graag willen doen waar je nu eigenlijk de ruimte voor zou hebben?” Ze zegt gelijk: “Ik zie al die boeken bij jou en dan denk ik: ik wil nog zoveel lezen eigenlijk. En Spaans leren. En reizen, maar dat kan nu niet.”

Ze valt stil en zegt dan, “Maar ik zou die reizen wel alvast kunnen voorbereiden natuurlijk.” Ik vul enthousiast aan: “Je kunt allerlei steden ook al virtueel bezoeken, alvast verschillende musea uitchecken qua exposities, vlogs en speelfilms uit of over het land bekijken, …” Ze haakt gelijk aan, “Ja, leuk, en kan ik thuis ook eens wat uit het land gaan koken! Oh, en een half uurtje weer kleuren elke dag! Daar word ik zo rustig van” zegt ze enthousiast.

We spreken af dat ze het werk rustiger, volgens het advies, opbouwt en thuis die dingen gaat doen die mogen van de arts en voor haar waardevol zijn, maar eigenlijk nooit de tijd voor nam. Ze gaat bij de bieb alvast reisgidsen halen ter inspiratie en de cursus Spaans ligt nog in de kast.

Deze column is ook gepubliceerd in de Baarnsche Courant van 22 oktober 2024.