"Zorgen zijn voor morgen"

Sinds de lock down loop ik elke morgen van 7.30 tot 8.30 een rondje in het park achter mij. Even lekker doorlopen in de natuur is niet alleen goed voor je lijf maar ook heel goed voor je welzijn. Ik kom haar al een paar dagen tegen tijdens mijn “Corona wandeling”, zoals ik het in gedachten noem. Sinds twee dagen zwaaien we naar elkaar: corona verbindt ook. Vandaag stopt ze en begint een praatje, op 3 meter afstand. Ze loopt zo vroeg vertelt ze me, omdat ze sinds het Coronavirus niet meer goed slaapt. Normaal slaapt ze prima, tot 8 uur, maar nu… Ze slaapt slecht in en wordt steeds vroeger wakker, en dan slaat het piekeren toe. Ze woont alleen: hoe moet het nu als ze ziek wordt? Met haar 73 jaar en hartklachten behoort ze immers tot de risicogroep. Stel je voor dat er dan geen plek is op de IC, of dat ze beroerd wordt en er is niemand in de buurt, of … . Daar moet ze allemaal echt niet aan denken, de paniek slaat al toe bij de gedachte alleen. Ik knik begrijpend en zeg dat ik me dat goed kan voorstellen. Dus, zo gaat ze aangemoedigd verder, zit ze nu al weken vrijwillig in thuisisolatie. Alleen elke morgen een wandeling. Haar zoon doet voor haar boodschappen en zwaait als hij het neerzet bij de voordeur, terwijl zij achter het raam terugzwaait. Trouwens, over haar zoon maakt ze zich ook grote zorgen: hij is kok maar het restaurant is nu al weken dicht. Haar dochter met een eigen mensendieckpraktijk heeft ook geen inkomen meer. Maar hun hypotheek en vaste lasten gaan gewoon door. Over geld gesproken, straks is er misschien niets meer over van haar pensioen. En wat dan? Ze zucht even diep en vraagt dan nieuwsgierig of ik wellicht óók slecht slaap en daarom zo vroeg nu in het park loop. Ik zeg dat ik goed slaap, ook al is mijn wereld door het Corona virus ook op zijn kop gezet. Nieuwsgierig vraagt ze hoe ik dat dan doe. Ik haal mijn schouders op en zeg dat als ik in bed lig, “mijn zorgen voor morgen zijn”. Ik ga in bed niet liggen piekeren, daar wil ik slapen. Slaap heb je hard nodig om problemen goed op te kunnen lossen, omdat je dan beter kunt denken. Dingen waar ik me zorgen over maak en zelf kan beïnvloeden, daar ga ik overdag bewust mee aan de gang om het op te lossen. Dingen waar ik géén invloed op heb, zoals bij veel van wat er in de wereld gebeurt, die laat ik los. Ik vertel dat ik al jaren een “nieuwsrantsoen” adviseer en zelf ook toepas: scan ’s morgens en ’s avonds het nieuws online, en lees de interessantere dingen. Dat geeft genoeg inzicht en zorgt ervoor dat je minder onrustig en angstig bent, omdat je er minder aan wordt blootgesteld. Angst, stressgedachten en piekeren werken averechts op je nachtrust, ga ik verder. Je kunt alleen door slaap “overvallen” worden als je hersenen, net zoals een computer eigenlijk, in de slaapstand kunnen gaan. Daarvoor moet je lichamelijk en geestelijk in de ontspanningsmodus gaan zitten. Als je piekert en je strest gaan je hersenen meer cortisol produceren, waardoor je juist alerter wordt. Ook het je druk maken over wel of niet kunnen slapen zorgt er dus juist voor dat je lichaam niet in de juiste slaapmodus komt! Puzzelen, een ontspannend boek lezen, muziek luisteren, geen alcohol en ’s avonds niet te veel eten helpt allemaal om beter te kunnen slapen. En als je toch iets wilt snacken, neem dan bijvoorbeeld een handje ongebrande walnoten of kersen, of een glas ongezoet kersensap of warme melk. Daar zit een stof in waar je slaperig van wordt. En, vervolg ik, je moet overdag voldoende doen om ’s avonds ook echt moe genoeg te zijn om te kunnen slapen. Dus geen dutjes overdag, want dan heb je weinig slaap ’s avonds. Ik vraag of ze een oefening wil leren die goed helpt om het piekeren te stoppen. Graag is haar antwoord. Nadat ik de oefening heb uitgelegd zeg ik dat ik hoop haar snel niet meer ’s morgens zo vroeg te zien omdat ze dan nog lekker slaapt. Dat hoopt zij ook. Nu, een week later, kom ik op mijn vroege wandelrondje alleen een jogger met een hond tegen.