Mary van het “geheim agenten paar” uit de vorige column Instante Vriendschap heeft een moeder, Gladys, zo vertelde ze me op de boot naar Syfnos, Griekenland. Gladys was 88 en stond nog volop in het leven. Zo maakte Gladys graag reisjes met een vriendin, Phylis, die ook weduwe was. Al vanaf hun zesde jaar waren ze dikke vriendinnen. En werden ze ongeveer tegelijkertijd weduwe.

Phylis rook de vrijheid en had tegen Gladys gezegd: En nu gaan we alles doen wat we ooit hadden willen doen voordat we trouwden. We moeten nu dik genieten, want wie weet hoe het er over 10 jaar met ons voorstaat. Zo zijn beide dames naar Cuba geweest.

Mary kijkt me aan, aarzelt even en vervolgt: Phylis wilde per se op het strand dansen met zwarte mannen en de limbo doen. Dat had ze ooit in een film gezien en dat moest en zou ze ook een keer doen. Toen ze terugkwam vroeg ik of ze de limbo had gedaan. Ze antwoordde vrolijk dat ze dat een paar keer had gedaan maar dat de organisatoren elke keer hadden geweigerd om de limbopaal bij haar optreden aan te steken. Zo flauw. Begreep ze niets van. Maar ik dacht, maar goed ook, want met al de haarspray die ze gebruikt was ze geheid in de fik gevlogen. En ze maakt een ontploffend geluid terwijl ze haar handen langs haar hoofd in de lucht gooit. Ik kijk Mary lichtelijk verbouwereerd aan, zie het voor me, en kan het niet laten om als Garfield te gaan grijnzen.

Mary vervolgt, met een lichte glimlach: Ik heb het hem, en ze maakt een knikbeweging met haar hoofd naar haar man die ver achter ons op een bank zit , maar niet verteld. Ik begrijp haar volkomen. Sommige dingen kun je beter niet zeggen. Ze vervolgt: Ze zijn vorige maand naar New York geweest. Want Phylis wilde naar de jazz clubs. Zie je ze al zitten, 88 jaar en lurkend aan een cocktail in een trendy New Yorkse club? Mijn moeder heeft niets met jazz maar dat durfde ze Phylis niet te zeggen. Want het reisje naar New York wilde ze niet missen natuurlijk. Anders zat ze ook maar thuis.

Ik kan mijn lachen niet inhouden. Wat een toffe wijffies. Ik denk bij mezelf, mijn ouders waren eigenlijk zo lang als ik me kan herinneren oud en ziek. Ik zeg, en ik betrap me op het verlangen in mijn stem: Dat lijkt me geweldig om zo oud te worden. Wat heb jij een leuke moeder! Mary rolt met haar ogen en zegt: Ik ben benieuwd wat ze hebben uitgespookt tijdens mijn vakantie. Het is verdacht stil.

Ik denk alleen maar: Gladys en Phylis, you go, girls! Jullie zijn mijn nieuwe rolmodel!