Hij belt op en vraagt of hij even met me kan praten. Als ik hem later terugbel, steekt hij gelijk van wal.

Hij heeft een zoon en een dochter. En die dochter, daar heeft hij nou nooit problemen mee. Die heeft HBO gedaan en was in vier jaar klaar, zonder gedoe. Maar zijn zoon, tjsa dat is een ander verhaal. De zoon is al 26 jaar en studeert nog. “Nog steeds moet ik eigenlijk zeggen”, zegt hij chagrijnig. Pa sponsort zoonlief al jaren met ondertussen zijn derde studie, maar na 8 jaar is pa-lief het sponsoren beu.

“Ja, dat kan ik me goed voorstellen dat je na 8 jaar denkt: en nu is het wel genoeg. Hoe lang denkt hij nog nodig te hebben om het af te ronden?” vraag ik belangstellend. Pa snuift en zegt “Nog drie maanden, maar dat zei hij zes maanden geleden ook al.” Ik moet glimlachen, maar dat ziet pa gelukkig niet door de telefoon.

“Wat is de afspraak tussen jullie qua sponsoring van de studie?” vraag ik dan. “Uhm, nou ik betaal hem elke maand 650 euro voor de kamerhuur en zo. En het collegegeld en de boeken.” “Daar zal hij heel blij mee zijn. En waar betaalt hij bijvoorbeeld het eten van?” vraag ik door. “Hij werkt regelmatig als uitzendkracht. Van mijn ex krijgt hij ook elke maand 200 euro. En hij leent ook soms bij DUO.”

“Het klinkt alsof hij zijn maandelijkse studenteninkomen aardig voor elkaar heeft” zeg ik neutraal. “Hij wel,” zegt pa chagrijnig. “Maar mijn vrouw vindt 650 euro in de maand nu wel erg veel worden, met de energierekening die de spuigaten uitloopt. We komen nu zelf amper rond, en onze kinderen kosten ook veel geld.” Ah, het knelpunt komt nu goed naar boven.

“Heb je dit al eens met je zoon besproken?” vraag ik neutraal. “Dat ga ik hem toch niet zeggen, dat zijn pa het niet meer kan betalen?” zegt hij wat verbeten. “Nou, ik denk dat je hem rustig kan uitleggen dat het na 8 jaar wat jullie betreft ophoudt. En dat je bijvoorbeeld nog drie maanden wilt sponsoren maar dat het dan klaar is. Daar is niets mis mee, toch?” Weer een stilte.

“Jij vindt dat niet gek als ik dat zou zeggen, ben ik dan geen slechte vader?” vraagt hij dan. “Nee, ik vind dat doodnormaal. Dan weet je zoon ook waar hij aan toe is, en kan hij een plan trekken” eindig ik. “Daar zit wat in. Ik ga het met mijn vrouw bespreken.” “Misschien is het handig om je ex ook erbij te betrekken” geef ik nog als tip.

Twee weken later krijg ik een mailtje. Zoonlief studeert over 9 weken af als het meezit. Hij had gezegd: “Pa, dat was net de stok achter de deur die ik nodig had.”

Deze column is ook gepubliceerd in de Baarnsche Courant van woensdag 31 mei 2023.