Coaching
Psycholoog
Training
Personal Coaching
Bedrijfscoach
De Tijdschrijver
“Om mensen laagdrempelig te bereiken met handige tips en tools uit mijn coaching- en psychologiepraktijk, schrijf ik een twee-wekelijkse column in de Baarnsche Courant. Daarin schrijf ik over (dagelijkse) dingen die je behoorlijk dwars kunnen zitten en die voor veel mensen heel herkenbaar zijn. Heb je vragen naar aanleiding van deze blog? Dan hoor ik dat graag!”
De Tijdschrijver
Hij komt toch maar even sparren, want het gaat niet goed met hem.
Sinds september vorig jaar heeft hij een nieuwe functie. Die bevalt echt enorm goed: fijne collega’s, hij krijgt alle support bij zijn werk en voelt zich vrij om van alles te vragen en het werk is leuk en gevarieerd. Maar er is 1 ding dat hem steeds meer stress oplevert: hij heeft drie dagen in de week telefonische hulpdienst. Dan helpt hij klanten met problemen. Echt heel leuk werk, en het geeft hem veel voldoening maar het lukt hem niet 8 uur weg te schrijven elke dag. Dat frustreert hem enorm en levert steeds meer stress op.
Hij zegt, gefrustreerd: “Ons gesprek nu bijvoorbeeld, betekent dat ik straks nog een half uur of uur extra tekortkom. Hoe ik dat nu weer ga aanpakken, langer doorwerken maar weer denk ik. Ik kan zo jaloers zijn op mijn collega’s, die gaan hier kennelijk met zo veel meer gemak mee om. Ik slaap steeds slechter, en ga er steeds meer tegen opzien. Ik ben hier gewoon niet geschikt voor denk ik. Mijn baas zal ook wel niet tevreden zijn.” En hij laat een diep zucht.
“Hmm” zeg ik meelevend, “zo te horen vind je dat tijdschrijven echt een heel stressvol, terwijl het werk zo leuk is. Wat rot om te horen.” Ik denk dat ik weet waar de schoen wringt en ik check dit door te vragen: “Ik durf te wedden dat je bijvoorbeeld ook heel snel naar het toilet holt en weer terug om maar geen minuut te verliezen.” Hij kijkt me aan, met opluchting in zijn ogen: ‘jij begrijpt me’ vertelt zijn blik. “Ik ben inderdaad zo blij dat het toilet tegenover mijn werkkamer thuis zit. Dus het kost me heel weinig tijd, gelukkig” zegt hij.
Ik denk dat ik op het juiste spoor zit. Dus ik check het verder: “Als je een gesprek hebt met een klant en dat duurt bijvoorbeeld 3 minuten, schrijf jij dan die drie minuten op?” vraag ik. Hij knikt gelijk bevestigend. Uiteraard. “Ah” zeg ik, “maar ik durf te wedden dat geen van jouw collega’s dat doet. Want je moet ook bijvoorbeeld de administratie doen, er vervolgactie op ondernemen etc. En het is heel normaal dat je dat allemaal bij het tijdschrijven meeneemt niet alleen het telefoongesprek zelf.” Hij kijkt me lichtelijk verbijsterd aan.
Ik leg uit hoe tijdschrijven werkt bij bijvoorbeeld notarissen en de contracten, reclamebureaus etc. Er gaat een (tijdschrijf)wereld voor hem open.
We spreken af dat hij gaat checken bij collega’s hoe zij tijd wegschrijven en of ze nog tips hebben. En hij gaat met zijn baas om de tafel om te evalueren hoe het gaat en of die nog tips voor hem heeft. Dat geeft ook veel rust.
Ik krijg ’s middags een mailtje: “Ik heb nu al zoveel minder stress. Ik heb er weer vertrouwen in.”
Soms hoef, en moet, je dingen vooral niet te letterlijk te nemen.
Deze column is ook op 6 maart 2023 gepubliceerd in de Baarnsche Courant.